İnsan yaş aldıkça zaman daha hızlı geçiyor
Olanı biteni yapılanı edileni kaçırıyoruz aynı zamanda yanımızdan tanıdığımız birisi geçiyor fark edemiyoruz veya tanı sakta adını unutuyoruz.
Maç izler gibi hayatı tribünden izlemek gerekiyor.
Hep yenen takımı tutanlar var, bazen hakemi maçın içine etti diye kızanlar var, bazen de dededen babadan miras kalan takımını sonuna kadar yanında olanlar var ama birde akıp giden zaman var…
Biz onu kaçırıyoruz esasen.!
Geçmişte nelerimiz vardı, nasıl yaşıyorduk, neler hoşumuza gidiyordu, zorumuza giden şeyler nelerdi, hafızamızı yoklamamız 5n 1 k modelini uygulamalı ve özet çıkarmalıyız.
Bazen bir kenara çekilin ve izleyin;
Olanları, bitenleri, kalanları, gidenleri, sizi mutlu edenleri ve sizi üzenleri…
İçinize siniyorsa yaşadığınız hayat, yolunuza devam edin.
Mutlu değilseniz eğer, tekrar gözden geçirin kendinizi ve çevrenizdekileri.
Ya bir şeyler eksiktir, ya da bir şeyler fazla..
Sonra çekildim bir kenara seyrettim bütün olanı biteni..
Baktım kimde ben ne kadarım, kim ben de ne kadar kalmış diye..
Manşetlik şu cümleye dikkat;
Geçen ömrüme bir damla gözyaşı akıttım;
Yarısı “adanmış” lıkla geçmiş,
Diğer yarısı “aldanış” ile.!
Soylusun boylusun diyerek seni pohpohlayanlar olacak hayatında
Öylesine hızlı konuşacaklar ki yanında sen anlayana kadar iş işten geçmiş olacak
Pandemi döneminde klişe bir cümle öğrenmiştik Milletçe
“Sosyal mesafeye dikkat edelim” esasında bunu hayatın her anına tatbik etmek gerekir diye düşünüyorum.
Özdemir Asaf;
Bir an gelir çekersin elini eteğini insanlardan,
Nefret ettirirler güçlü olmaktan,
En yakınların bile …
Güçlüsün diyerek en zor günlerinde yalnız bırakırlar,
Gelme dersin aradıklarında,
Bakarsın gelme deyişin kimlerin işine gelmiş,
Kimler laf olsun diye geleceğim demiş,
Kimler gelme desende anında yanında bitmiş anlarsın…
Hepsini canın acıya acıya yazarsın gönül defterine,
Silersin bazılarının üstünü en yakının canın ciğerin olsa bile ..
Sonra kendine döner dersin bir kaç kelime,
Ya işte böyle, gördün mü iki elin kanda olsa bile her işlerine koştuklarını,
Hastalıkta sağlıkta yanında oluşlarını,
İşte bak yalnızsın çok sandığın dünyanda azlıksın…
Esasen insan dünya hayatına yalnız tek başına geliyor ve tek başına göçüp gidiyor
İkisinin arasında kaç kişi aklında ve hayatında kalıyor anlamak zor iş..
Çünkü sen güçlüsün,
Bu yalnızlığın bu vefasızlıklarında üstesinden gelirsin…
Yiğitsin derler candan ederler,cömertsin derler maldan ederler..
Evet o kadar güçlüyüm ki hem de,
Herkesten değil ama ,
Ne kadar vefasız varsa yakınım uzağım diye ayırt etmeden uzaklaşacak kadar…
Vesselam