“Sensiz ilk günler Babam”

Babası ölünce anlıyor insan, boşluğa düştüğünü…
Babası ölünce anlıyor insan, arkasından dağın çekildiğini…
Babası ölünce anlıyor insan, yalnızlığını…
Babası ölünce anlıyor insan, vücudundaki kanın çekildiğini…

Ben artık telefonumda “Babam” ismini bir daha arayamayacağımı anladım.
“Annen yemek yaptı, gel birlikte yiyelim” diyenim kalmadı.
“Hadi kalk, bize namaz kıldır” diyenim göçtü gitti.
“Oğlum, canın sıkkın, moralin bozuk… Ben her halükârda yanındayım” diyenim artık yok.

Sözlükte “çocuk sahibi erkek” anlamına gelir baba.
Oysa baba; koruyan, gözeten, kollayan, her daim veren eldir.

Hayatımın en büyük şansı, senin gibi bir babaya sahip olmaktı. Her gün seninle daha fazla gurur duyuyorum, babam.

Babacığım, seninle geçirdiğim her an kıymetliydi. Sen benim için sadece bir baba değil, aynı zamanda en iyi dostumdun.

Sayende biliyorum ki, gerçek güç kuvvetten değil, anlayış ve sabırdan gelir. Bunları bana öğrettiğin için teşekkür ederim, canım babam.

Hayatta pek çok şey değişir ama baba sevgisi asla. Her adımımda yanında hissettiğim sevgine hayrandım. Seni çok seviyordum, babacığım.

En büyük rehberimdin. Hayatıma kattığın tüm güzellikler için ne kadar teşekkür etsem az. İyi ki benim babamdın.

“Yapabilirsin” dedin her zaman. Bu iki kelime, hayatımın her adımında beni ileriye taşıdı. Hayatıma kattıkların için minnettarım.

Günün sonunda, seninle geçirdiğim zaman tüm zorluklara değerdi. Babam olman, hayatımın en büyük şansıydı.

Bize bıraktığın en büyük miras; şanla, şerefle, dürüstlükle yoğrulmuş bir zihniyet ve anlayış oldu.

Tarihe baktığımızda “baba”, ata, öğretmen, ahlaki model, disiplin sağlayan ve ekonomik destek veren kişi olarak tanımlanır.
Babalığın rolü zamanla değişiyor çünkü modern anlayışlarla çelişebiliyor.
Baba; heteroseksüelliği, aileyi, evliliği temsil eder ve ailenin geçimini sağlayan baskın figürdür.
Fiziksel varlığı çocukla iletişimin yalnızca bir parçasıdır; birlikte olması, iyi bir bakımın garantisi değildir.

Önceki kuşaklara kıyasla, modern ailelerde iş hayatı, televizyon, alışveriş gibi etkenler nedeniyle babalar çocuklarıyla daha az zaman geçiriyor.
İki ebeveynin de bulunduğu bazı ailelerde hâlâ anne, çocukların birincil bakım sorumlusu olarak görülüyor.
Bu nedenle en huzurlu ortam, anne ve babanın birlikte rol aldığı, annenin ön planda olduğu ama babanın da aktif destek sunduğu ailelerde oluşuyor.

Erkeklerin çocuk yetiştirme sürecine katılımı, partnerleriyle olan güçlü ve sağlıklı ilişkilerle doğrudan ilişkilidir.

Çalışmak hâlâ babalığın temel tanımlarından biri olarak görülüyor.
Aileyi geçindiren kişi denince ilk akla gelen hâlâ baba.
İstatistiksel veriler de bu gerçeği destekliyor.

Toplumsal tanım ne olursa olsun, baba başımızın tacıdır.
Yokluğu acı veren, öldüğüne inanamadığım,
Yerinin asla dolmayacağı, gölgesine sığınılacak bir çınarım kalmadı…

Allah Teâlâ, ahirete göçen tüm babalarımıza rahmet etsin.
Bu yazı, 21 Temmuz 2025 tarihinde vefat eden sevgili babam Ahmet Avşar’a ithaf edilmiştir.