“Nasip”

Yozgat’ta meşhur bir cümle çok sık tekrar edilir:
“Dayak bile nasip ile yenir.”

Elbette kimsenin böyle bir şeye maruz kalmasını istemem. Kullandığım cümlenin yazdığım yazıların ahengine ve ağırlığına uymadığını bilerek yazdım. Sebebi; ben, “Yozgat ağzı” denilen veciz cümlelerin unutulmamasını istiyorum.

Neyse, konumuz nasip…

İnsanoğlu, Allah’ın kendisine taksim ve takdir ettiği ne varsa, onları arayacak, bulacak; yiyecek, içecek; nasibinde ne varsa onu yaşayacak, alacak, onunla karşılaşacak ve hayat nasip üzerine devam edecek.

Hiç kimse, kimsenin nasibini yiyemez.
Nasip öylesine ulvî ve yüksek bir değerdir ki, onu ancak inanan ve iman edenlere anlatabilirim.

Anne-baba seni dünyaya getirir ama senin nasibini belirleyemez. Onu ilahi kudret belirler.
Sana nasip olacak olana dünya âlem karşında olsa, o nasip gelip seni bulur.
Sana nasip olmayana ise, tüm dünya yanında destekçin olsa ulaşamazsın.

İnsan iki şeye gıpta etmelidir, imrenmelidir:

1. Zengin ve cömert insanlara
2. İlim sahibi olan ve onu yaymaya çalışanlara

Onun dışında ne yaparsan yap, nasipten ötesi olmaz.

İnsanlar birbirlerinden etkilenir ve birbirlerini kıskanırlar.
Bazı insanların tecrübeleri fazla olur; hayatın bütün cilvelerini yaşamış olurlar.
Başlarından geçenleri anlatmayı iyi becerirler, ben de onları dinlemeyi severim.
Kimi dinlersem dinleyeyim, anlattıklarının sonucu nasibe dayanır.
Elde ettiği veya edemediği ne varsa, nasip konusuna dahildir.

“Nasihatten nasibini almak” diye bir düşünce tasavvuru vardır.
Herkes heybesinin aldığı kadarını doldurur.
Heybenin altı delikse, insanda bir şey kalmaz.

İnsanoğlu her şeyi öğretmeninden veya kitaplardan öğrenemez.
Bazı şeyler vardır ki, hiçbir kitapta yer almaz.
Kitap yazılmasına ilham kaynağı olan şeyler vardır.
Nasihatten nasiplenmek kolay değildir.
Kuru nasihatler de bayabilir insanı.
Söz ile değil, yaşantısıyla örnek olan; ilim, irfan ve ahlâk sahibi erdemli insanlar, insanları iyi yolda koştururlar.
Yolda olanlar, henüz adım atmamış olanlardan ileridedir.
Işık hızıyla, kahramanı rûy-ı zemindeki en âlâ köşke taşıyan kudretin zaman ve mekândan münezzeh olması, yormaz insanı.

Dinlemek iyidir.
Bana iyi geliyor, hem de ilaç gibi.
Hep konuşmak zorunda değiliz ki…
Susma sanatını sevgiyle yoğurmak, ne güzel…

Çınar altında, gurubun rengini seyrederek şu nasihatleri dinlemek, iyi gelir her insana:

Örnekler verelim!

• Önce iyi insan ol!
• Edepli ol!
• Allah’ın verdiği aklı, fikri ve zekâyı doğru ve güzel işler için kullan.
• Sana emanet edilen canı ve bedeni hor kullanma.
• Gönlün sevgi, yüreğin iman dolu olsun.
• Temiz ol ve hep tertemiz kal.
• Var iken dua et, yok iken şükret.
• Var iken gösterdiğin tavır ile yok iken gösterdiğin sabır, senin kim olduğunu gösterir.
• Vefalı ol!
• Erdemli ve ahlaklı olmanın hazzını yaşa.
• Hak ve adaletten yana taviz verme.
• Güvenmediğin kimseye, aleyhine kullanabilecek hiçbir koz verme.
• Kimsenin lafıyla dolduruşa gelme, ama aklının bir köşesinde de tut.
• Kendini öven insanlardan kaç.
• Gözyaşlarının değerini bil, onları hak etmeyenler için harcama.
• Senin zekâna inanan insanları hayal kırıklığına uğratma.
• Kendine değer ver ama asla bencil olma.
• Dışarıdaki güneşe bakıp gülümse ve önünde koskocaman bir gelecek olduğunu unutma.
• Kimseye, taşıyabileceğinden fazla değer verip bununla övünmesine fırsat verme.
• İstediğini almak için asla duygu sömürüsü yapma.

Bu yazıyı yazmak nasip oldu. Yazacağımı yazdım.
Allahü Teâlâ’nın bize verdiği nasibimize razıyım.
Elhamdülillah.