İnsan;

Başladığımız hayırlı her işe bismillah. Niyetimiz hayır akıbetimiz hayır olsun inşallah.  Bizlere verdiği, bizim bildiğimiz bilmediğimiz her türlü nimete elhamdülillah. Yaptığımız hatalara yanlışlara estağfurullah. Bu yolda karşılaşacağımız her insana selamullah. Beklentilerimizin karşılanması için barekAllah. Aklımızla fıkrimizle tecrübemizle yazmak çizmek hizmet etmek için maşallah. Mütevazı, güler yüzlü, tatlı dilli, gayretli, çalışkan, mücadeleci, tuttuğunu koparan, ne istediğini ve neyi istemediğini bilen bir anlayış ve yaşayış için örnek almaya çalıştığımız sünneti Resulullah olsun. Yozgat’ta hayatını idame eden, cemiyet hayatını siyasi hayatı, sosyal hayatı, kültürel hayatı yakından takip eden birisi olarak duygu ve düşüncelerini kolayca konuşabilen paylaşabilen birisiyim. Amma velakin “Hadi bunları eline kalem al yazıya dök, anlaşılabilir bir halde toplumun genel kabulüne sun” denildiği zaman elim ayağıma dolaştı, ne yapacağımı bilemedim, ne yazacağımı bilemedim, bacaklarım titredi, bildiğim her şeyi unuttum.

Gazetelerde köşe yazarı olan arkadaşların işlerinin ne kadar zor olduğunu şimdi daha iyi anladım. Bilmek ayrı, düşünmek ayrı, konuşmak ayrı ama yazmak hepsinden daha ayrı ve zor imiş. Gazetecilik yapan, köşe yazarlığı yapan ve bunu her gün farklı bir konuyu ele alarak yazıp çizen insanlara bir kere daha gıpta ile hayret ile ve özenti ile yaklaştığımı bilmenizi isterim. Ülkemiz genelinde ve Yozgat üzerinde olan biten olayları; güncel, aktüel, faydalı ihtiyaçlar içerisinde bilgiyi birikimi haberi haberciliği takip etmek ne kadar zor, ne kadar meşakkatli ve ne kadar büyük bir emek istiyor. Bu hizmeti yapan arkadaşlara bir kere daha takdirlerimi sunuyorum. Toplum içerisinde zengin, fakir, yaşlı, genç, kadın, erkek, sağlıklı olan, hasta olan, derdi olan, problemi olan, eğitimli, kültürlü olan, okul görmemiş, hayatın her türlü çilesini çekmiş olan insanların takip ettiği, kendini arayıp bulduğu bir zemin olan yazılı basın işini yapmanın hakikaten son derece zor, meşakkatli ve bir o kadar da önemli bir iş olduğunu yeni anladım. Gazetecilik mesleğini yapan arkadaşların bu işi maddi bir karşılık için, zenginlik için, varlık için, şan şöhret için yapmadığını, bu işin gönül işi olduğunu severek, isteyerek yapılmak zorunda olduğunu müşahade ettim.

Bildiğini bilmezden gelmek, gördüğünü görmezden gelmek, karşısındaki insanın ne niyetle ne maksatla geldiğini bildiği halde kırmadan, dökmeden, incitmeden, ikna kabiliyetini kullanarak, karşısındakine yanlışını yüzüne vurarak değil usulünü, üslubunu karşısındakinin anlayacağı bir şekilde ayarlayarak konuşmak, karşılamak ve uğurlamak, bunu toplumla paylaşmak için yapılan gazetecilik mesleği ne kadar zormuş.

Yozgat’ın bilgili, kültürlü, sakin, sabırlı, güler yüzlü, gazetecilik mesleğini hakkıyla yapan Ferhat Özer beyefendi “Abi bizimle birlikte olur musun?” dediğinde arkadaşlığımızın, dostluğumuzun gereği, nezaketimizin gereği “Hay hay tabii ki, neden olmasın?” demiştim. Anladım ki ağzımdan çıkan “Evet” kelimesini çok kolay kullanmışım. Şu ana kadar yazdığım kelimeleri, cümleleri saatlerce kafamda birleştirip yazıya dökene kadar akla karayı seçtim. Ferhat Bey’den gazetecilik ne demek, köşe yazısı yazmak ne demek bunu öğrenmek adına çok faydalanmam gerektiğini ve bir öğrenci olarak kabul edilmem gerektiğini kamuoyuna arz ediyorum. Bu vesileyle Ferhat Bey’e teşekkürlerimi ve takdirlerimi sunuyorum. Dünyanın ve Türkiye’nin neresinde olursa olsun Yozgatlıyım diyenlere kendini Yozgatlı görenlere, hayatının bir bölümünü Yozgat’ta geçirenlere, Yozgatla akrabalık ilişkileri olanlara selam olsun. Allah’a emanet olun.