Hayal mi / Gerçek mi?

Ülkelerin geleceği her zaman, göründüğü veya gösterildiği gibi olmuyor. Özellikle siyaset, kendi varlığını sürekli kılmak için çoğu zaman gerçekleri açıklamak yerine, beklenilen durumları halka aktarma yolunu seçer.

Gerçekleri elindeki imkân ve kabiliyetleri kullanıp belirli bir süre gizlemek maharet değildir.

Kısa zamanda gerçekleşmesi mümkün olmayan hayali plan ve projeleri büyük bir vaveyla ile anlatmak, kişiyi, kurumu ve devleti sıkıntıya sokar.

Gerçek demek, var olması gereken değil, var olandır. Burada birincisi beklediğimiz; ikincisi hayal ise, yüz yüze kaldığımız olaydır. Eğer bunları birbirine karıştırırsak, asıl yapmamız gerekeni yapmamış, kendimizi hayaller dünyasına yönlendirerek, gerçeği anlayıp onlara göre bir plan ve düzenleme yapma imkânından mahrum oluruz.

Aslında gerçek ve hayali birbirinden ayırmak için yaşadığımız hayatı anlamlandıran ideal fikir, inanç ve ahlak değerlerimizle karşılaştırmasını yapmamız gerekiyor. Burada da ait olduğumuz dernek, vakıf, sendika ve siyasi partinin bu konuda neleri gerçekleştirdiğine ve neleri dile getirmekle yetindiğine bakmamız lazım. Bunda da ölçülerimiz öncelikle ahlak, aile, hukuk ve kültür olmalıdır. Olayı teknoloji, ulaştırma, imar ve para piyasası açısından değerlendirmek temel bir ölçü olmamaktadır.

Çünkü birinci sırada belirttiklerimiz hayati; ikinci sırada gösterdiklerimiz ise “gerekli” ihtiyaçlardır. Hayati olanları ihmal edip gerçekleştirmeyip, gerekli olanları yaparak asli görevimizi yerine getirmiş olamayız. Bu yüzden kendimizi hayal dünyasından uzaklaştırıp gerçeklerle yüz yüze getirmemiz gerekiyor.

Medya ve sosyal medyanın objektif değil, hayal ve göz boyama çabalarıyla halkın gerçekleri görmesini değil, kendilerini oluşturan ve ayakta tutan görüş ve ideolojilerin taraftarlığını yaptığını unutmamamız gerekiyor.

Günümüzde kültürel açıdan kendimizden ve değerlerimizden uzaklaşmadığımızı kimse iddia edemez. Eğitim kalitemizin yerlerde süründüğünü herkes görüyor. Gençliğin ahlak, ilim ve aile ile önemli ölçüde bağlarının gevşediğini görüyoruz. İktisadi ve mali bakımdan toplum grupları arasında büyük uçurumlar yaşanıyor; bu her gün daha fazla görülüyor. Adalet kurumu insan haklarını sağlamakta başarılı değil. Ahlak, her aklına gelenin bozduğu ve insan ilişkilerinde neredeyse etkisinin kalmadığı bir değer alanı haline gelmiştir.

Bütün bunların karşısında bu işleri çözmesi gereken hükümettir. Hükümetin artık bu problemlere neşter (acil müdahale) atması gerekmiyor mu? Lütfen, hayali başarıları veya gelecek rüyalarını bir kenara bırakıp günün problemlerine odaklanalım. Taraftar değil, gerçekçi olup “bizim takım” eleştirilmesin mantığından çıkarak kendi takımımızın da eksik ve hatalarını görelim. Eleştiri olacak ki ortak noktada doğruda buluşalım.