“İnsanı ateş değil, kendi gafleti yakar”

Kimine göre güler yüzlü, kimine göre hoşgörülü, kimine göre cana yakınım.

Kimine göre adam, kimine göre yalanım.

Kimine göre akıllı, kimine göre deliyim, kimine göre havalı, kimine göre atarlıyım.

Herkes rahat olsun, ben adamına göre adamım!

Aslında her ne kadar kabul etmeyelim de, etkiye-tepki olayının dışa yansıması hepimizde üç aşağı beş yukarı aynıdır.

Bir insanın neyi, nasıl görmek istediği ile ilgili olan bir durumdur.

“İnsanı ateş değil, kendi gafleti yakar. Herkeste kusur görür, kendine kör bakar. Bil ki; neye nasıl bakarsan, o sana öyle bakar” der bir düşünür.

İnsanlar neyi nasıl görmek isterlerse öyle görürler aslında. Karamsar düşünen karamsar, iyi düşünen iyi, güzel düşünen güzel görür. Önemli olan, onu nasıl görmek istediğindir.

Kimisi karanlıklar arasından doğacak aydınlığı bekler, inanır ve gerçekten o aydınlığı görür. Kimisi aydınlıklar içinde en karanlık olan tarafa bakar, daha da karanlık olacağına inanır ve gerçekten daha karanlık görür. Durum bundan ibarettir; bu yüzden nasıl görmek istiyorsan öyle bakmalısın hayata. Karanlığı aydınlık görmek de sana bağlı, aydınlığı karanlık görmek de sana bağlı, karanlığı daha karanlık görmek de sana bağlı…

Nabza göre şerbet verme olayı hepimizin içinde var. Hepimiz kendimize yapılana karşı atak göstermeye meyilliyiz. Bize bir kötülük yapan, tehdit eden, kıran-döken, hakaret eden bir insana da elbette “Aa, çok iyi yaptın” demek mümkün değildir. Tabii ki “Bana bu yaptıklarınızı ben hak ettim” de denilmez. Bize yapılanları “İyi ki yaptınız” deyip gülerek karşılamak imkânsızdır. İllaki etkiye tepkimizi bazen fazlasıyla ortaya koyarız.

Siz iyiyseniz, karşınızdaki insanda iyi olur; siz kötü olursanız, karşınızdaki insandan iyilik beklentisi içine girmeniz zaten mantıksızdır. Ha, bazı istisnalar vardır; siz ne kadar iyi olursanız olun, karşınızdaki insan ısrarla size karşı iyi olmamayı da tercih edebilir.

Her insanın kendi alanında verdiği hayat mücadelesinin içinde, yaşamı boyunca mücadelesini en iyi şekilde sonuçlandırma çabası ve telaşıyla savrulup dururken, çevresindekilerin kendisini nasıl gördüğünü hiç düşünemez bile. Evet, hayatımızda verdiğimiz mücadelenin karşıdan nasıl göründüğünü zaman zaman yapılan olumlu ya da olumsuz eleştirilerle fark edebiliyoruz.

İnsan, iç dünyasında kimi nasıl görmek isterse o şekilde görüyor aslında. Yargısız infaz ve ön yargı, bizim toplum olarak içimize işlemiş durumda. Laf olsun diye boş konuşmalar, etrafımızda ne yazık ki o kadar çok yapılmakta ki… Herkes herkesin hakkında konuşmayı kendisine hak görüyor. Bana göre bu çok yanlış bir davranış şekli. Herkes, etrafındakiler hakkında yorum yapmak, onları yargılamak, yaşantısını sorgulamak yerine kendini düzeltmek için çaba gösterse, bu gibi sorunlar hiç yaşanmaz diye düşünüyorum.

Allah’ın verdiği iki göze bakış açısını veren yine insanın kendi ruhu değil mi? Neyi nasıl görmek istersen öyle görüyorsun… Çirkinlikte senden, güzellikte senden… Yüzeysel bakarsan, sıradan bir sokak; derine inersen, Şiir Kokulu Sokak… Laf olsun diye bakarsan, üç beş gözlüklü ihtiyar adam; yürekten bakarsan, hepsi de gönül pınarımızın menbaları. (Hz. Mevlana)

Kimine göre pişmanlık, kimine göre yanlışlık. Sen ne dersen de, dünya öyle bir yer ki; her güzelliğin sonu sadece yalnızlık. Bazı insanlar size bakarken methiyeler, övgüler sıralar, kimisi de yerden yere vurarak kendi kalbinin fesatlığını ortaya koyar.

Güzel bakan, her zaman güzel görür. Gelin kalplerimizi kirlerimizden arındırarak, insanlara güzel bakarak dünyamızı güzelleştirelim. Saygıyla.