“İyilik,iyidir;”

Toplum olarak zor, sıkıntılı ve arsız dönemlerden geçiyoruz. Buna bir tür “körleşme” dönemi de diyebiliriz. Neye karşı körleşme?
İyiliğe ve hakka karşı… Vefaya karşı vefasızlık. Yaptığın iyiliğe karşı kötülük. Öyle ki yanınızdaki insana güvenirken bile sıkıntı yaşıyorsunuz. Dün kendinizi teslim ettiğinize, bugün çakıl taşını bile teslim etmeye çekiniyorsunuz. Sebep bellidir: “İyilik zayıfladıkça, kötülük güçleniyor.”

Şunun da farkındayız: İmkânlar arttıkça, imtihanlar da artıyor. Kolay dönemlerin imtihanı kolay, zor dönemlerin imtihanı zor oluyor. Yokluktaki imtihan zordur ama varlıkla imtihan daha zordur.

Bir gerçek daha var. Hayat; iyilikle kötülüğün, haya ile hayasızlığın, ahlak ile ahlaksızlığın, madde ile mananın mücadelesi şeklinde geçiyor. Uzun sözün kısası, hak ile batılın mücadelesi kıran kırana sürüyor.

Dikkatli ve temkinli olmak lazım; kötülük salgın bir hastalık gibi bulaşıcıdır. Mikrop, çalmadık kapı ve girmedik hane bırakmıyor. Arif Nihat Asya’nın ifadesiyle, “Ebu Cehil, kıtalar dolaşıyor.” İyilik ise bulaşıcı değil.

Kötülük süslüdür; aldatıcı ve saptıran bir cazibesi vardır. Süslü maskelerle dolaşır ve insan onlardan birini alır; böylece kötülük ona bulaşmış olur. Bu nedenle kötülük sahibi haya duymaz. Arlanmaz ve utanmaz.

Kötülük, fıtratı ve insanı bozar. Şizofren, sorumsuz, güvenilmez kişilikler ve kişiler üretir. Kanser gibi, kötülük de çürütür. Farkında mısınız, toplum çürüyor. Deizm gibi sapkın akımlarla değerlerimizin içi boşaltılıyor. Ben kötülüğü, topluma karşı işlenmiş büyük bir cinayet olarak görüyorum. Katil ya da katiller, hak ettikleri cezayı bulmalıdır.

Çürümenin olduğu yerlerden biri de medya. Burada, şan ve şöhret sahibi birinin fuhuş ve uyuşturucu madde kullandığı iddiasıyla tutuklandığını biliyorsunuz. Yapan kadar yaptıran da suçludur. Cezalarını bulmalıdırlar. Zamanla göreceğiz…

Çürümeye bir örnek daha… Bir arkadaşım anlatmıştı. Giyim ve kuşamıyla muhafazakâr camiadan olduğu anlaşılan biri bankaya gider:
— Kızım, benim şu hesabımdan para çekmek istiyorum, der.

Memure hanım işlemi yapmaya başlar ve amcaya, “Çay içer misiniz?” diye sorar. Çaylar gelir. Memure sağ eliyle işlemleri yaparken, sol eliyle de çayını içmeye başlar. Hesabın sahibi amca:
— Kızım, sol elle yiyip içmek günahtır, diye uyarıda bulunur.

Bankacı kızın verdiği cevap, düşündürücü olduğu kadar ibretliktir de:
— Efendim, sağ elimle almak istediğiniz faizin hesabını yapıyorum, sol elimle ise mecburen çay içiyorum beyefendi, diye cevap verir.

Bu vakıaya denk düşen şu cümleyi kuralım; Pirincin içindeki siyah taşları biliyorduk da beyaz taşların bu kadar çok olduğunu bilmiyorduk…

Peki, ne yapmalı? Hz. Peygamber’in dediği gibi:
“Benimle ümmetimin durumu, geceleyin ateş yakan kimsenin hâline benzer. Böcekler ve kelebekler o ateşe düşmeye başlar. İşte ben de sizler ateşe girerken kuşaklarınızdan tutup engellemeye çalışıyorum.”
(Müslim, Fedâil, 17)

Farkında mısınız?
Her geçen gün değerlerimizden ve inançlarımızdan, adalet ve merhametten, akıl ve izandan biraz daha uzaklaşıyoruz. Kötülüğü yapan yanarken, başkalarını da yakıyor!

Ezcümle; dünyanın iyi insanlara ve iyiliğe çok ihtiyacı var.
Var mısın?