“Seçim ve Seçmen”

Seçim nedir, ne değildir, ne zaman yapılır, nasıl oy kullanılır; bunlar Anayasa ve kanunlarda bellidir. Hemen hemen herkes bilir. Asıl bilinmesi gereken ise seçmendir.

Seçmeni anlamamak, ağır ve meşakkatli neticeler doğurur. İnsan kendi fıtratını anlayabilmeli ki başkalarını da anlayabilsin. Siyasi lider ve maiyetleri ancak seçmeni böyle anlayabilir. Eğer anlamazlarsa, seçmen kaybederek “seçim kazanmak” denen siyasi başarıyı kendi hanelerine değil, kazananın hanesine yazdırır.

Siyasi lider ve seçmenlerince bilinmesi ve politika üretilmesi gereken başlık şudur:

Seçmen neyi ister, neyi istemez?

Seçmen neyi sever, neyi sevmez?

Seçmen iş ister, aş ister, eş ister, ev ister. Bunlar için maaşının yüksek olmasını, ucuzluk ister. Huzur ister, otorite ister; her şeyi çarçabuk ister. Kafa karışıklığı ve karışıkları istemez. Çok başlılık istemez. Doğruya doğru, yanlışa yanlış demeyeni istemez. Vatan, bayrak, tarih ve din konusunda laubaliliği hiç istemez.

Seçmen, kendi faydasına yapılanı ve yapanı sever. Kendisine maddi ve manevi el uzatanı, sırtını sıvazlayanı, gönlünü kazananı sever. Kendini aşağılayanı, basiretine laf edenleri sevmez. Siyasi tercih ve alın terine laf edenleri, seçim gayretinin görülmediğini hiç sevmez.

İşi olunca çay, eşi olunca yemek, şehit haberi gelince helva dağıtmak seçmenin geleneğidir, edebidir. Milli takım galip gelince konvoyda korna basmak, ordu sefere çıkınca tekbir çekmek, duyduğu her mazlum sesinde yalınkılıç hücum etmek seçmenin harcıdır.

Bütün bunlar, seçmen davranışlarının sadece üçü veya beşidir. Onlarca, yüzlerce istediği/istemediği, sevdiği/sevmediği daha vardır. Birçok ilim adamı ve daha önce yazdığımız makalelerde, insan ve seçmen davranışlarının özellikleri kolayca görülebilir.

Seçmenin istediği, sevdiği ve sevmediği her şey; kendisi, milleti ve ülkesiyle ilgilidir. Aşı da, işi de, eşi de, vatanı da, bayrağı da, tarihi de, dini de bunlar içindir. Çünkü bunlar sağlandığında tadacağı lezzet, tatmin ve manevi haz, kendi nefsinin anlamlandırdığı ve sahiplendiği şeylerdir. Dolayısıyla bunları kim sağlıyorsa gönülden bir olur ve uzun yıllar peşinden gider.

Hiçbir seçmen, “Ben ülkeme ve milletime zarar vereyim diye oy veriyorum” demez. Tek tercihi şudur: “Ülkemin düze çıkmasını, milletimin felaha ermesini istiyorum.” Bu tercih sayesinde seçimlerde hem siyasi lider hem de siyasi parti değişebilir.

O yüzden:

Seçmeni anlamayan, seçmen ihtiyaç, istek ve sevdikleri karşısında gönüllere giremeyen her siyasi lider, siyasi ömrünü seçim kazanamadan tamamlayabilir.

Seçmeni anlamamış hiçbir siyasi vaat veya politika, seçimlerde başarı getirmez; aksine seçmen kaybettirir ve siyasi lider ile kendi seçmenlerine zarar verir.

Ne yazık ki, seçmenler arasında farklı inanç, ideal ve fikirlerin varlığının büyük bir zenginlik olduğunu anlamamış siyasi liderler ve kendi seçmenleri, herhangi bir seçimde kendi görüşlerine destek ve oy verebilecek seçmen adaylarının üzerine çullanabilir, nefret diliyle saldırabilir ve bunu makul görebilir.

Böyle bir anlayış, kimseye seçmen kazandırmaz; aksine seçim ve seçmen kaybettirir. Seçmen olmadan, seçmeni arttırmadan seçim kazanılamayacağını bilmek, “Daha iyisini yapabilirim” yarışının baş tacıdır.

Daha iyisini yapabilirim yarışı olarak görülmeyen her seçim, hem siyasi liderlere hem ülkeye kaybettirir. Kazananı tebrik edemeyen her siyasi lider, hem seçmenlerine hem millete kaybettirir.